It.92/3. Saṅghāṭikaṇṇasuttaṃ
92. Vuttañhetaṃ bhagavatā, vuttamarahatāti me sutaṃ –
‘‘Saṅghāṭikaṇṇe cepi, bhikkhave , bhikkhu gahetvā piṭṭhito piṭṭhito anubandho assa pāde pādaṃ nikkhipanto, so ca hoti abhijjhālu kāmesu tibbasārāgo byāpannacitto paduṭṭhamanasaṅkappo muṭṭhassati asampajāno asamāhito vibbhantacitto pākatindriyo; atha kho so ārakāva mayhaṃ, ahañca tassa. Taṃ kissa hetu? Dhammañhi so, bhikkhave, bhikkhu na passati. Dhammaṃ apassanto na maṃ passati [maṃ na passati (syā.)].
‘‘Yojanasate cepi so, bhikkhave, bhikkhu vihareyya. So ca hoti anabhijjhālu kāmesu na tibbasārāgo abyāpannacitto apaduṭṭhamanasaṅkappo upaṭṭhitassati sampajāno samāhito ekaggacitto saṃvutindriyo; atha kho so santikeva mayhaṃ, ahañca tassa. Taṃ kissa hetu? Dhammaṃ hi so, bhikkhave, bhikkhu passati; dhammaṃ passanto maṃ passatī’’ti. Etamatthaṃ bhagavā avoca. Tatthetaṃ iti vuccati –
‘‘Anubandhopi ce assa, mahiccho ca vighātavā;
Ejānugo anejassa, nibbutassa anibbuto;
Giddho so vītagedhassa, passa yāvañca ārakā.
‘‘Yo ca dhammamabhiññāya, dhammamaññāya paṇḍito;
Rahadova nivāte ca, anejo vūpasammati.
‘‘Anejo so anejassa, nibbutassa ca nibbuto;
Agiddho vītagedhassa, passa yāvañca santike’’ti.
Ayampi attho vutto bhagavatā, iti me sutanti. Tatiyaṃ.